Sinds kort is het voor mij vaste prik bij het naderen van de donkere dagen: een vaccinatie tegen corona halen. Hengeloërs kunnen daarvoor dit jaar terecht in de Kristalkerk, aan de P.C. Hooftlaan in Groot Driene. Geen dominee op de kansel, maar een prikploeg onder het orgel. In een kerk kun je tegenwoordig alle kanten op.
In de kerkzaal met een fijne akoestiek klinkt opgewekt geroezemoes. Tientallen mensen zitten hier een kwartiertje ontspannen te wachten na hun prik. Want dat is het dringende advies: neem even plaats, om zeker te weten dat je geen allergische reactie krijgt. Dat wachten is voor niemand een probleem: beetje kletsen met elkaar of even rondkijken, dat kwartiertje is zo voorbij.
Maar er valt me iets merkwaardigs op, terwijl ik ook even in de zaal zit na de vaccinatie. Dat het vrijwel allemaal Hengeloërs van een iets rijpere leeftijd zijn, is niet zo vreemd, want dat is ook de doelgroep. Nee, er is iets anders. Langzaam wordt het me duidelijk: er is niemand die op z’n mobieltje zit te kijken. En dat is een raar gezicht!
Dat moet met de leeftijd te maken hebben. Vijftigplussers kunnen nog gewoon zonder mobieltje ergens zitten wachten, die raken gewoon met elkaar aan de praat. Had daar een jonger gezelschap gezeten, dan was het beeld compleet anders geweest. Dan had er diepe stilte in de kerk geheerst, want dan was iedereen met z’n smartphone bezig geweest.
Kortom, een tip voor jongere Hengeloërs: ga eens in een kerkzaal zitten zonder mobieltje. Je kletst een beetje met je buurman of buurvrouw, je leert andere mensen kennen, je hoort eens wat anders. En ook een tip voor kerkbesturen: stel de zaal daarvoor eens regelmatig een uurtje beschikbaar.